Ruch

Po przyjęciu psa do domu zazwyczaj obowiązek wyprowadzanie psa spada na jedna osobę. Do czynności tej podchodzi się w sposób przesadnie romantyczny. Często w ciepłe letnie i pogodne jesienne dni . Ludzie myślą, jak przyjemnie by było pójść z psem na spacer i pobawić się z nim w lesie lub na plaży. W sytuacji przeciwnej, przy szalejącej zawierusze , deszczu lub mrozie zapał do wyjścia z psem maleje do zera. Rok składa się z 365 dni. Każdego z tych dni pies powinien zażyć ruchu przynajmniej 4 razy , niezależnie od pogody. Pewne rasy potrzebują dużo ruchu. W takich przypadkach 4 razy nie wystarczy , może się okazać że trzeba się wybrać na spacer na rowerze. Jest oczywiste ze istotne jest wybranie rasy , której wymagania -jeśli chodzi o ruch będą zgodnie ze stylem twojej rodziny. Jeśli jesteś typem sportowca lubisz jeździć na rowerze lub biegać dla przyjemności wówczas bardzo aktywny pies będzie stanowić dla ciebie doskonałe towarzystwo. Jeśli prowadzisz mało aktywny tryb życia , wybierz psa, któremu dla zachowania kondycji psychicznej i fizycznej wystarczy niewielka dawka ruchu.

Pielęgnacja - szata.

Niektóre rodzaje sierści, szczególnie psów długowłosych wymagają starannej pielęgnacji. Może to oznaczać godzinę szczotkowania i czesania dziennie. Naucz swojego psa, by poddając się temu rytuałowi , stał lub leżał na stabilnym stole o szorstkiej powierzchni. Zapobieganie to bólom twoich pleców i pozwoli łatwej i dokładniej wykonywać ta pracę. Psy długowłose szczotkuj przynajmniej raz w tygodniu. Nie będzie to zbędnym luksusem , nawet w przypadku ras krótko włosów. Podczas pielęgnacji możesz zauważyć rzeczy , których w innym przypadku byś nie zobaczył, takie jak małe ranki, kleszcze i inne pasożyty. Do mycia sierści stosuj jedynie szampony uznanej firmy które nie wpływają niekorzystnie na naturalne natłuszczanie psiej skóry. Nigdy nie pozostawiaj mokrego psa na dworzu lub w chłodnym miejscu, w którym są przeciągi,. Upewnij się , że pies całkowicie wysechł, zanim pozwolisz mu wyjść z domu . Jeśli trzeba użyj suszarki do włosów. W przypadku wielu ras konieczne jest regularne strzyżenie lub skracanie sierści. Często jest to proste zadanie którego możesz nauczyć się od hodowcy ale zazwyczaj to skomplikowana praca, która lepiej powierzyć zawodowcom z zakładu pielęgnacyjnego . Tam wiedza , jak właściwie zając się sierścią psów właściwych ras. Jeśli twój pies należy do rzadkiej rasy , to najlepiej będzie, gdy weźmiesz ze sobą instrukcję pokazująca właściwy styl strzyżenia. Wizyta w zakładzie jest doskonałym wyjściem jeżeli zamierzasz pokazać swojego psa na wystawie. Informacje o właściwym przygotowaniu szaty można zazwyczaj uzyskać w związku kynologicznym lub od hodowcy twojego psa.

Pielęgnacja: uszy, pazury i zęby.

Każdy rodzaj sierści psa wymaga specyficznych zabiegów pielęgnacyjnych. Szczegółowe zasady omawiane są w poszczególnych działach dotyczących ras,. Ważne jest, by przy czyszczeniu uszu nie używać zwitków waty., ponieważ spowoduje to wepchnięcie brudu głębiej do ucha co może mieć przykre następstwa. Zamiast waty używaj płynu do czyszczenia uszu. Zapuść krople do ucha i masuj je. Następnie zdejmij brud z ucha za pomocą chusteczki. Niektórym psom nadmiernie rosną włosy w uszach . Aby uniknąć infekcji należy je regularnie usuwać. Zwłaszcza obwisłe uszy są wrażliwe na infekcje. Nie usuwaj zbyt wiele włosów na raz , ale także nie wyrywaj pojedynczych włosów, ponieważ będzie to bolesne dla psa. Spróbuj znaleźć sposób pośredni. Czasami zbyt wiele włosów wyrasta pomiędzy opuszkami palców. W takim przypadku najlepszym sposobem jest obcinanie włosów rosnących między opuszkami. Najbezpieczniej jest używać zakrzywionych nożyczek. Przystrzygaj w ten sposób , by krzywizna odchylała się od łapów psa, dzięki czemu nie skaleczysz go . Przycinaj krótko pazury. Psu, który regularnie chodzi po twardym lub szorstkim terenie, pazury same się zetrą, ale niektórym rosną one bardzo szybko i trzeba je skracać. Ważne jest, jeśli twój pies ma być dobrze utrzymywany, by przyzwyczaić go  do tego  rytuału za młodu. Starsze i silniejsze zwierze które nie jest do tego przyzwyczajone, będzie próbowało się opierać i regularna pielęgnacja stanie się poważnym problemem. Jeśli uznasz że wykonywanie tych prac samemu jest nieprzyjemne możesz zaprowadzić swojego psa do profesjonalnego zakładu , w którym psy się strzyże i pielęgnuje lub lekarza weterynarii. Tam ci mogą wyjaśnić i pokazać, jak najlepiej wykonywać trudniejsze zadania dzięki czemu później sobie sam poradzisz. Do ogólnej pielęgnacji należy również troska o zęby. Jeśli twój pies jest karmiony twardymi chrupkami i regularnie dostaje do gryzienia twarda kość, to zęby nie będą wymagać zbytniej uwagi. Natomiast u psów które karmione są miękkim pożywieniem , a okazja do używania zębów trafia się im rzadko lub w ogóle jej nie maja, istnieje większe prawdopodobieństwo pojawiania się kamienia nazębnego i wszystkich związanych z tym nieszczęść. Sprawdzaj systematycznie, czy u twojego psa nie pojawia się warstwa kamienia nazębnego , ponieważ zapobieganie jest zawsze lepsze niż leczenie.

Kara dla psów

Karz psa tylko bezpośrednio po tym, gdy zrobił coś złego , nigdy wtedy, gdy psota zdarzyła sie jakiś czas temu. Wyobraź sobie, że podczas twojej nieobecności pies spustoszył dom. Odkrywszy to po powrocie do mieszkania karcisz go fizycznie lub słownie. Może być dla ciebie oczywiste że pies jest winien i na podstawie wyrazu jego pyska możesz sądzić , że on tez o tym wie. To fałszywy wniosek. Pies na ogół zupełnie zapomina co zrobił, ale zareaguje na twoje zachowanie i stanie się pokorny lub będzie próbował uciec. Jeśli go skarcisz będzie kojarzył twój powrót do domu z karą i w rezultacie z niepokojem będzie oczekiwał, co się stanie , kiedy wejdziesz do pokoju. Zależnie od rasy pies może stać się agresywny lub bardzo nerwowy i uległy: straci zaufanie do zmiennego i nieprzewidywalnego - w jego oczach - "przewodnika sfory". Jeśli twój pies zachowuje się niewłaściwie za każdym razem, kiedy jesteś poza domem, to najlepszym rozwiązaniem będzie umieszczenie go w kojcu lub trzymanie w pomieszczeniu, w którym nie może wyrządzić szkód. Dzięki temu będzie zawsze "dobrym psem" po twoim powrocie. U większości zwierząt wygasają popędy niszczycielskie , kiedy psy wyrastają z wieku szczenięcego ale u niektórych występują one nadal ze względu na niedostatek ruchu lub poświęconej im uwagi. Czasami psocą one z nudy. Ważna sprawa jest natychmiastowe karanie za każde niewłaściwe zachowanie we wczesnym okresie wychowania psa. Na przykład wołasz swojego psa a tu nagle przychodzi drżąc, Ponieważ posłuchał twojego polecenia zasłużył na nagrodę. Niestety, właściciele karzą psy za to , że nie przychodzą wystarczająco szybko. W rezultacie może dojść do tego, że pies zacznie kojarzyć twoje polecenia z kara i następnym razem nie będzie miał ochoty szybko reagować na polecenie.

Wychowanie - pierwsze kroki.

Różne badania naukowe, wskazały, ze wpływy i doświadczenia, którym szczeniak podlega podczas pierwszych dwunastu, czternastu tygodni swojego życia, są najbardziej kształtującym okresem jego wychowania.Okres ten nazywany jest fazą wpijania i jeśli w tym czasie pies nauczy się, ze obcy, dzieci , koty i miejski ruch uliczny nie chcą mu zrobić nic złego, to później przez całe życie będzie reagował na to wszystko w sposób rozsądny. Odmienna sytuacja oddziałuje równie silnie: szczeniak, który spędził wszystkie czternaście tygodni w kojcu, w towarzystwie swojej matki i rodzeństwa z tego samego miotu, pomijając człowieka, który ich doglądał, ma trudności z dostosowaniem się do społeczności ludzkiej. Rodzaj tych przeżyć ma olbrzymi wpływ na młode zwierzę. Jeśli w tym okresie szczeniak będzie atakowany przez kota, to prawdopodobnie będzie źle nastawiony do kotów przez resztę swojego życia. Zdecydowanie najlepiej jest kupić szczeniaka od hodowcy, do którego ma zaufanie , o którym się wie , że poświęca wystarczająco dużo czasu i energii na wychowanie szczeniaków. Psa w wieku od 7 do 12 tygodni można już zabrać do domu. Twoim zadaniem będzie dokończenie tego , co zaczął dobry hodowca. I miejmy nadzieję, Że jeżeli włożysz w to dużo serca i cierpliwości, to twoje starania uwieńczone zostaną prawdziwym sukcesem.

PIES CZY SUKA

Zarówno psy,jak i suki mają swoje wady i zalety.Suka jest zwykle bardziej spokojna i posłuszna,lecz i ona może sprawić kłopoty.przyczyny tego należy szukać w działaniu hormonów w okresach,gdy suki mają cieczkę.Zdarza się to przeciętnie dwa razy do roku i sprawia , że wyrywają się do psów i plami,a podłogę. Dla zachowania higieny stosuje się specjalne opaski lub pieluszki zabezpieczające przed plamami krwi. Można też prosić weterynarza o zastrzyk hormonalny zapobiegający wystąpieniu owulacji. Możliwe jest również dokonanie sterylizacji. Dodatkowa korzyścią takiego zabiegu jest to , że zwierze stanie się bardziej zrównoważone. Zastrzyki hormonalne i sterylizacja nie są jeszcze zabiegami powszechnie stosowanymi we wszystkich krajach. Psy z natury są zazwyczaj bardziej niezależne i mnie łagodne.Jest to szczególnie widoczne u ras bardziej dominujących, takich jak rottweilery. Rożnicę pomiędzy płciami są znaczne mniej wyraźne u ras łagodniejszych, istnieją jednak nie zliczone wyjątki do tej reguły. Wybór psa lub suki jest sprawa osobista. Dla zainteresowanych psem rasy bardziej dominującej , a nie mających dużego doświadczenia w układaniu psów, trafniejszym wyborem będzie suka. Poradźcie się hodowcy. Codziennie spędza on czas z psami i jak inny zna ich charakter. Dobry hodowca zgodzi się wybrać z miotu szczenie najbardziej odpowiadającym waszym życzeniom.

Zakup psa rodowodowego.

                              Nie należy podejmować decyzji pod wpływem chwilowego impulsu.

Pies, którego wybierzecie, będzie członkiem waszej rodziny prawdo podobnie przez 10 lat. Będzie z wami codziennie i wywrze istotny wpływ na wasze życie .Z pewnością nie jest to decyzja, którą można podjąć lekkomyślnie pod wpływem pewnego impulsu. Ponieważ istnieją zarówno dobrzy, jak i źli hodowcy koniecznie należy oddzielić ziarno od plew. Zastanówcie się przede wszystkim , dlaczego chcecie kupić psa.Czy zamierzacie wykorzystać go w celu hodowlanych? Czy macie zamiar pokazywać go na wystawach? Być może nie chcecie mieć nic wspólnego z tymi sprawami i jedynie poszukujecie ulubieńca dla swojej rodziny.  W takim przypadku znacznie tańsze będzie kupno psa mającego niewielki defekt umaszczenia, nie spodziewajcie się jednak , ze wtedy będziecie wracać z medalami z wystaw lub wyhodujecie  przyszłego championa.Nie mniej jednak taki pies może stać się doskonałym członkiem rodziny.Jeśli potrzebujecie psa do polowań, to poszukajcie hodowcy specjalizującego się w hodowli psów myśliwskich.Hodowca taki prędzej dostarczy wam szczeniaka dobrze nadającego się do tego celu niż ktoś, kto sprzeda wam psa tej samej rasy z wykazem samych championów w rodowodzie.Oczywiście, prawdziwa jest też sytuacja odwrotna.  Jeśli to możliwe, skontaktujcie się najpierw z rodzimym oddziałem z związku kynologicznego . Złóżcie w nim wizytę i porozmawiajcie z kilkoma hodowcami i entuzjastami. Zastanawiajcie się dobrze nad każdym krokiem. Kupujecie psa z metrykom, po rodzicach o udokumentowanym pochodzeniu .Najlepiej gdy będziecie odbierać go w domu hodowcy. Nigdy nie kupujcie psa od handlarzy i na bazarze . W przypadku tych źródeł nie jest możliwe stwierdzenie,czy pies jest zdrowy, jak wyglądają i jakie mają charakter jego rodzice oraz , co  najważniejsze, jak z nim postępowano podczas najbardziej decydującego okresu jego rozwoju - fazy wpajania. Taki szczeniak może być znacznie tańszy, ale pozorny ,,zysk '' może przepaść po kilku miesiącach płacenia weterynarzowi  wysokich rachunków za leczenie chorowitego zwierzęcia . Jeżeli wasz wybór padnie na rzadką rasę , to wówczas trudniej będzie znaleźć hodowce. Związek kynologiczny rejestrujący rasy powinien być w stanie pomóc wam w poszukiwaniach. Czasami psa rzadkiej rasy trzeba  przywieźć z zagranicy. Upewnijcie się , że wszystkie niezbędne dokumenty są w porządku i zasięgnijcie informacji w waszym związku kynologicznym, czy znany jest ktoś kto wcześniej sprowadzał psa tej samej rasy. Rodowody niektórych zagranicznych organizacji kynologicznych nie są uznawane w Polsce . Pies rzadkiej rasy nie musi być droższy niż rasy popularnej, a w niektórych przypadkach może być tańszy, ponieważ hodowca zajmujący się rasą mało znaną ma większe trudności ze  znalezieniem nabywcy dla swych podopiecznych.