Pierwszym zabiegiem, jaki wykonuje sie u psa i jaki wykonywać się będzie co jakiś czas przez resztę jego życia jest odrobaczanie. Odrobaczanie oznacza podanie psu preparatu, który zabije istniejące w jego organizmie drobnoustroje - te następnie zostaną przez psa wydalone albo wraz z kałem, albo poprzez wymioty, jeżeli zarobaczenie psa było spowodowane dłuższym zaniedbaniem i dosyć poważne.
Pierwsze odrobaczanie psa można przeprowadzić już w momencie, kiedy ma on dwa tygodnie i jest jeszcze przy matce. Oczywiście, takie odrobaczanie powinien poprowadzić weterynarz, dobierając odpowiedni preparat. Do 6. miesiąca życia psa zalecane jest dokonywanie odrobaczania co miesiąc - minimalizuje to prawdopodobieństwo aktywacji glist, które znajdują się w przewodzie pokarmowym szczeniaków do tego czasu.
Psa dorosłego należy odrobaczać maksymalnie co 6 miesięcy, choć częściej, gdy w domu są dzieci. Należy pamiętać, że część pasożytów potrafi przenosić się z psa na dorosłego człowieka, a tym bardziej na dziecko, które mniej przestrzega zasad higieny. Dzieci, które wkładają do buzi rączki po tym, jak głaszczą psa, są szczególnie narażone na niebezpieczeństwo zarażenia.
Jeżeli u psa zostanie stwierdzona robaczyca, należy niezwłocznie podjąć zabieg odrobaczania tak, jak zaleci to weterynarz. W przypadku wysokiego stadium robaczycy nie podaje się dużych dawek środka odrobaczającego, a dawki mniejsze, które zabijają pasożyty etapami, co zapobiega zatruciu psa przez toksyny z rozkładających się ciał robaków. Należy pamiętać, że jeśli pies ma stwierdzoną robaczycę, niezbędne jest zachowanie szczególnej higieny w kontaktach z nim - częste mycie rąk, szczególnie po zabawie z psem, niedopuszczanie do sytuacji, kiedy pies śpi w naszej pościeli, sterylizacja zarówno naszych naczyń i sztućców, jak i misek psa oraz częste wymiany i pranie legowiska czy koców, na których pies sypia. Dobrze jest również poddać rodzinę profilaktycznemu odrobaczaniu.
Nie wolno ignorować regularnych odrobaczeń psa - to, że nasz pupil nie zadaje się z obcymi psami nie znaczy, że nie jest narażony na zarobaczenie. Pies wącha odchody innych zwierząt, często bierze do pyska śmieci lub patyki - siedliskiem zarazków może być równie dobrze ulubiona piłka naszego psa, którą ten z chęcią aportuje na pobliskiej łące. Pasożytami pies może zarazić się nawet poprzez zwykły kontakt z powierzchnią, a którą styczność miał przedtem inny, zarażony pies - tutaj prawdopodobieństwo zarażenia jest ogromnie wysokie, a wiadome jest przecież, że lepiej zapobiegać niż leczyć.
